Vanasten, StéphanieBodarwé, BastienBastienBodarwé2025-02-042025-02-042021https://dial-mem.test.bib.ucl.ac.be/handle/123456789/25945Dit onderzoek richt zich op de bewerkingen van de Medea-mythe door Hugo Claus (Borgerocco, 1995) en Tom Lanoye (Mamma Medea, 2001). Er wordt onderzocht naar de manier waarop beide auteurs het Medea-personage inbedden in het Belgische politieke landschap. Een politiek landschap waarin immigranten het niet altijd gemakkelijk hebben wanneer het op integratie komt. Verder worden bepaalde immigranten als “allochtoon” bestempeld, worden ze gediscrimineerd, dit hindert hun levens in wat een multiculturele samenleving zou kunnen zijn. Het doel van dit onderzoek is om bijgevolg na te gaan hoe het Medeapersonage geconstrueerd wordt door beide auteurs en in hoeverre ze zich integreert in haar nieuwe samenleving. Om dit na te gaan zijn de volgende onderzoeksvragen opgesteld: Hoe wordt het Medea-personage voorgesteld door Claus en Lanoye ten opzichte van de multiculturele dimensies aanwezig in beide werken? Welke waarden zijn aanwezig in beide fictieve werken en hoe wordt de Vlaamse samenleving weerspiegeld? Om deze vragen te beantwoorden zullen de teksten geanalyseerd worden door onder andere de lens van de subaltern studies en het werk van Gayatri Spivak rond de positie van de vrouw in een subaltern group. Er wordt ook een Imagologische analyse gemaakt van beide stukken. Uiteindelijk blijkt dat beide auteurs op zeer verschillende manieren Medea hebben bewerkt. Claus schreef een bombastische parodie terwijl Lanoye subtieler en geraffineerd te werk ging. Wat in beide versies terugkomt is de subaltern status van Medea. In beide versies hebben beide Medea’s geen autonomie, alles wordt voor hen beslist. Ze zijn slachtoffer van hun onderdanigheid en worden tot hun misdaden gedreven. Beide auteurs maken een kritische, pessimistische reflectie van de Vlaamse samenleving. De bedoeling wellicht van beide bewerkingen is om die samenlevingen te ondervragen; kan het niet beter met de “allochtonen” in Europa?This research focuses on the adaptations of the Medea myth by Hugo Claus (Borgerocco, 1995) and Tom Lanoye (Mamma Medea, 2001). It examines the way in which both authors embed the Medea character in the Belgian political landscape. A political landscape in which immigrants do not always have it easy when it comes to integration. Furthermore, certain immigrants are labelled as "allochtoon", they are discriminated against, this hampers their lives in what could be a multicultural society. Consequently, the aim of this research is to examine how the Medea character is constructed by both authors and to what extent she integrates into her new society. In order to do so, the following research questions have been formulated: How is the Medea character represented by Claus and Lanoye in relation to the multicultural dimensions present in both works? Which values are present in both fictional works and how is the Flemish society reflected? To answer these questions, the texts will be analysed through the lens of subaltern studies and Gayatri Spivak's work on the position of women in a subaltern group, among others. Both adaptations will be then analysed again under the scope of the Imagology. In the end, it turns out that both authors have adapted Medea in very different ways. Claus wrote a bombastic parody, while Lanoye took a more subtle and sophisticated approach. What recurs in both versions is Medea's subaltern status. In both versions, the Medea characters have no autonomy, everything is decided for them. They are victims of their subordination and are driven to their crimes. Both authors make a critical, pessimistic reflection of the Flemish society. The intention of both adaptations is perhaps to question those societies; can't we do better with the “immigrants” in Europe?Tom LanoyeHugo ClausMedeaMamma MedeaBorgeroccoSubaltern StudiesImagologieIntegratieVlaamse literatuurOnderdanigheidtext::thesis::master thesisthesis:31195